چهل و دومین همایش ملی علوم زمین (نمایه ISC)
تاریخ برگزاری : 01 اسفند ماه 1402
نمودهای بافتی-متاسوماتیسم در گرانیتوئیدهای مهرآباد
محمدعلی مکی زاده , فریماه آیتی , مجتبی امینی
گرانیتوئید مهرآباد به سن بعد از ائوسن، در جنوب شرق اردستان و در ایران مرکزی واقع شده است. گرانیتوئید مهرآباد دارای ترکیب گرانیت گرانودیوریت تا تونالیت و دیوریت و کوارتزمونزودیوریت تغییر می کند. این توده با سن جوانتر از ائوسن در سنگهای آتشفشانی و سنگهای آذرآواری ائوسن منطقه، تزریق شده است. سنگ های این منطقه از کالک آلکالن تا متاالومین و کمی پرآلومین و بر اساس مواد تشکیل دهنده جز گرانیتوئیدهای نوع I محسوب می شوند. تکاپوهای پایانی توده نفوذی گرانودیوریتی تا میکرودیوریتی که بعد از ائوسن رخ داده است سبب شده تا سنگهای آتشفشانی ائوسن دچار دگرسانی گرمایی شده و در اثر این پدیده سنگهای مزبور به رنگ های سفید، زرد تا صورتی نمایان هستند و به مجموعه ای برشی سیلسی - آرژیلیتی تبدیل شده‌اند. این مجموعه با کانی های کوارتز، آلکالی فلدسپار ، پلاژیوکلاز، اوژیت، تورمالین، آمفیبول، اسفن (تیتانیت)، اورالیت، زیرکن و اپیدوت مشخص می‌شود. شواهد پتروگرافی حاکی از پیدایش آدولاریا در واپسین لحظه شکل گیری گرانیتوئید منطقه به طریق رگه ای است. برخی نمودهای بافتی-متاسوماتیسم در گرانیتوئیدهای منطقه شامل رگچه های آلکالی فلدسپار تاخیری در دانه های کوارتز، بافت برشی در کوارتزها، جانشینی بخشی کوارتز در امتداد سطوح ماکل پلاژیوکلاز با حفظ قالب ماکل ، جانشینی بخشی پلاژیوکلاز توسط پتاسیم فلدسپار از حاشیه و هم رشدی گلبولی کوارتز در آلکالی فلدسپار می‌باشد.
گرانیتوئید، دگرسانی، متاسوماتیسم، اردستان، ایران مرکزی.
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
, 1402 , نمودهای بافتی-متاسوماتیسم در گرانیتوئیدهای مهرآباد , چهل و دومین همایش ملی علوم زمین (نمایه ISC)
تاریخ برگزاری : 01 اسفند ماه 1402